مدار مجتمع
هسته فناوری میکروالکترونیک مدارهای مجتمع است. مدار مجتمع به مدار ریز مینیاتوری اطلاق می شود که در آن یک ماده کریستالی نیمه هادی به عنوان بستر (تراشه) استفاده می شود و اجزا و اتصالات متقابل تشکیل دهنده مدار بر روی یک بستر، یک سطح یا یک بستر توسط یک فناوری فرآیندی خاص یکپارچه می شوند. این ریزمدارها دهها هزار بار از نظر اندازه و وزن کوچکتر از فشرده ترین مدارهای اجزای گسسته هستند. پیدایش آن باعث تغییرات شگرفی در کامپیوترها شده و پایه و اساس فناوری اطلاعات مدرن شده است. مدارهای مجتمع با مقیاس فوق العاده بزرگ که توسعه یافته اند دارای تعدادی ترانزیستور هستند که می توانند تا 100000 یا بیشتر در یک ناحیه تراشه کوچکتر از میخ های کوچک ساخته شوند. شرکت کامپیوتری مشهور بینالمللی IBM (شرکت ماشینهای تجاری بینالمللی) با استفاده از مس به جای آلومینیوم در تراشههای سیلیکونی بهعنوان اتصالات به موفقیتهایی دست یافته است. ریزتراشه جدید با مس می تواند 30 درصد افزایش عملکرد داشته باشد و اندازه مدار مدار را می توان به 0.12 میکرون کاهش داد و تعداد ترانزیستورهای یکپارچه شده روی یک تراشه را به 2 میلیون می رساند. این یک وضعیت جدید برای فلز باستانی مس است که در آخرین زمینه فنی مدارهای مجتمع نیمه هادی استفاده می شود.