جوشکاری و فرآوری مواد آلیاژی مس نیکل چقدر دشوار است؟

مواد آلیاژ مس نیکل به طور گسترده در مهندسی دریا، صنایع شیمیایی و سایر زمینه ها استفاده می شود، اما مشکلات خاصی در جوشکاری و فرآوری آن وجود دارد که ما را ملزم به درک عمیق و اتخاذ اقدامات مناسب برای مقابله با آن می کند.
از منظر جوشکاری، دشواری جوشکاری آلیاژهای مس-نیکل ابتدا در خواص فیزیکی آنها منعکس می شود. آلیاژهای مس-نیکل دارای رسانایی حرارتی بالایی هستند، به این معنی که در طول فرآیند جوشکاری، گرما به سرعت از ناحیه جوش دور می‌شود و رسیدن به دمای حوضچه مذاب مناسب در محل جوش را دشوار می‌کند. برای غلبه بر این مشکل، یک روش جوشکاری با چگالی انرژی بالاتر، مانند جوشکاری محافظ گاز بی اثر تنگستن (جوشکاری TIG) مورد نیاز است. جوشکاری TIG می تواند گرما را متمرکز کند، ناحیه جوش را به سرعت ذوب کند و از دست دادن گرما را کاهش دهد. در عین حال، پیش گرم کردن مناسب قطعه کار قبل از جوشکاری نیز می تواند به حل این مشکل کمک کند. پیش گرم کردن می تواند دمای اولیه قطعه کار را افزایش داده و فرآیند جوشکاری را روان تر کند.
خواص شیمیایی آلیاژهای مس-نیکل نیز چالش هایی را برای جوشکاری به همراه دارد. در دمای بالا به راحتی اکسید می شود و فیلم اکسید تولید شده بر کیفیت جوش تأثیر می گذارد. بنابراین در حین فرآیند جوشکاری باید از گاز محافظ مناسبی مانند آرگون استفاده شود. آرگون می تواند یک اتمسفر بی اثر را در ناحیه جوش ایجاد کند و از تماس آلیاژ مس-نیکل با اکسیژن هوا و کاهش تشکیل فیلم اکسید جلوگیری کند. علاوه بر این، انتخاب مواد جوشکاری نیز بسیار مهم است. از سیم جوش با ترکیبی مشابه آلیاژ مس-نیکل استفاده کنید تا اطمینان حاصل شود که ترکیب شیمیایی جوش مشابه مواد اولیه است، تفاوت عملکرد بین جوش و ماده اصلی کاهش یابد و استحکام و استحکام بهبود یابد. مقاومت در برابر خوردگی جوش
از نظر پارامترهای فرآیند جوشکاری، جریان، ولتاژ و سرعت جوشکاری باید دقیقاً کنترل شوند. جریان بیش از حد ممکن است باعث سوختن جوش شود، در حالی که جریان خیلی کم نمی تواند همجوشی خوبی ایجاد کند. سرعت بیش از حد جوشکاری باعث ایجاد عیوب مانند جوش های جوش نشده می شود، در حالی که خیلی کم ممکن است باعث گرم شدن بیش از حد جوش و ایجاد ترک های حرارتی شود. بنابراین، تعیین پارامترهای بهینه فرآیند جوشکاری بر اساس عواملی مانند ضخامت آلیاژ مس نیکل و روش جوشکاری ضروری است و در حین فرآیند جوشکاری، اپراتور نیاز به داشتن تجربه غنی و مهارت های ماهرانه برای تنظیم پارامترها دارد. در زمان با توجه به وضعیت واقعی.
برای سختی پردازش آلیاژ مس نیکل، سختی و چقرمگی آن عواملی هستند که باید در نظر گرفته شوند. سختی آلیاژ مس نیکل متوسط ​​است، اما دارای چقرمگی خاصی است که باعث می شود ابزار در هنگام برش، سوراخ کاری و سایر پردازش ها به راحتی پوشیده شود. هنگام برش آلیاژ مس نیکل، لازم است مواد ابزار مناسبی مانند ابزار کاربید انتخاب شود. ابزارهای کاربید سختی و مقاومت در برابر سایش بالایی دارند و می توانند به طور موثر آلیاژ مس-نیکل را برش دهند. در عین حال، در طول پردازش، کنترل معقول پارامترهای برش، مانند سرعت برش، نرخ تغذیه و غیره ضروری است. کاهش مناسب سرعت برش و نرخ تغذیه می تواند باعث کاهش سایش ابزار و بهبود کیفیت سطح پردازش شده شود.
در حین حفاری، به دلیل چقرمگی آلیاژ مس- نیکل، براده برداری مستعد مشکلاتی است. این امر مستلزم انتخاب هندسه مته و سیال برش مناسب است. به عنوان مثال استفاده از مته با طراحی شیار براده برداری خوب و استفاده از سیال برش با اثرات روانکاری و خنک کننده می تواند براده برداری را بهبود بخشد، از گرم شدن بیش از حد مته و شکستن آن جلوگیری کند و کارایی و کیفیت حفاری را بهبود بخشد.